Prolog i witam po przerwie!

Jestem z nową księgą! Mam nadzieje że prolog się spodoba pomimo długości!

Miłego czytania!

Prolog

Edmund

(trzy dni przed szesnastymi urodzinami)

   Siedziałem w salonie i rozmyślałem.

   Nie miałem z kim pogadać, mama w Loży, tata w pracy a moja młodsza siostra na dodatkowych zajęciach z fortepianu. Westchnąłem kładąc się na kanapie i przeskakując kanały w telewizorze, niebyło nic ciekawego. Wstałem i podszedłem do lodówki, wyjąłem spaghetti z wczoraj i włożyłem do mikrofalówki.

   Zadzwonił dzwonek do drzwi, otworzyłem je ociągając się. Stała w nich ciocia Charlotta ze swoim mężem, Gabrielem. Uśmiechnęła się do mnie przyjaźnie i przytuliła mnie.

- Cześć urwisie. – powiedziała radośnie wchodząc do domu – Jest może Gwen? – zapytała.

- Jeszcze nie, za godzinę powinni przyjechać. – odpowiedziałem. Wujek uściskał mnie po „męsku” i również wszedł do środka. Cały czas się uśmiechał choć nic nie mówił, szepnął coś do żony a ona się rozpromieniła.

- Dobrze, więc… - przerwał jej klakson samochodu. Wyjrzałem przez okienko w drzwiach i zobaczyłem mamę z moją dziesięcioletnią siostrą, Dominiką.

   Rodzice zaadoptowali ją dwa lata temu kiedy zmarli jej rodzice, Anna i Tomas. Nasze mamy były bardzo dobrymi koleżankami więc wcześniej też się znaliśmy. Niestety po śmierci rodziców niemiał kto jej wziąć i miała iść do sierocińca, wtedy mama przekonała tatę do adopcji. Domi jest miła, ciekawska i lubi zemną gadać, kocha grać na fortepianie i zwierzęta. Jest wymarzoną młodszą siostrą.

- Cześć wszystkim! – krzyknęła mama przechodząc koło mnie – Weźmiesz zakupy z samochodu? – zapytała przytulając mnie.

- Oczywiście, przecież wiesz że tata byłby zły gdybym nie pomógł własnej matce. – powiedziałem przewracając oczami na co uśmiechnęła się szeroko. Podszedłem do samochodu i otworzyłem bagażnik, wyjąłem dwie siatki i poszedłem do domu. Gdy zamykałem drzwi zobaczyłem coś białego w lesie ale szybko zniknęło więc pomyślałem że mi się przywidziało.

   Wchodząc do salonu usłyszałem szloch, ciocia Charlotta przytulała szlochającą mamę a Domi nigdzie nie było.

- Co się stało? – zapytałem.

- Ciocia Mady… – wymamrotała mama – Nie żyje! – z zaskoczenia upuściłem siatki.

   Babcia Mady nie żyje! - tą myślą żyłem przez kolejne dni.

---------------------------------------------

I jak się podoba?

Szczerze to zapomniałam o tym że mam już napisany prolog i go nie wstawiłam teraz kończę już 1 rozdział ale obawiam się że może być dopiero w sobotę.

Od teraz praktycznie tylko w "tle" będą występowali Gideon i Gwendylon, za to będzie teraz więcej o podróżach w czasie.

Niestety rozdziały będą dodawane około raz w miesiącu, wiem że to długo a ja mam zazwyczaj krótkie rozdziały ale na razie musi tak być bo muszę poradzić sobie z 3 blogami (nie wiem jak dla was ale dla mnie to dużo a ni chcę zaniedbywać mojego pierwszego). Postaram się żeby rozdziały były dłuższe ale będę je dodawać rzadko.

Mam nadzieje że nie wszyscy nie opuścili i będą dalej czytać.

Coś jeszcze?

W razie jakichkolwiek pytań piszcie!

Wika