Rozdział 18

Przepraszam że tak późno i krótki ale zajęło mi mnóstwo czasu pisanie go. W sumie, nie wiem dlaczego.

Miłego czytania!

Rozdział 18

Gideon

   Siedziałem przy łóżku Gwendylon już cały dzień i całą noc, ciągle się nie budziła. Bałem się o nią jak cholera! Ale muszę przyznać, że jej twarz wyglądała pięknie gdy była spokojna. Dokładnie za dwadzieścia cztery godziny mamy wziąć ślub a ona się nie budzi. Jeśli nie chciała tego ślubu to mogła powiedzieć a nie tracić przytomność! Kiedy zauważyłem że zemdlała od razu zawiadomiłem dr Whita, powiedział że to z wyczerpania i zaraz powinna się obudzić, że jej ciało po prostu się odstresowuje.

   Wpatrywałem się niewidzącym wzrokiem w okno gdy poczułem jak coś delikatnie dotyka mojej ręki, Gweny patrzyłam na mnie swoimi wielkimi, niebieskimi oczami i uśmiechała się.

- Gwen! – krzyknąłem i przytuliłem ją – Wszystko dobrze? Boli cię coś? – zapytałem gdy się od siebie odsunęliśmy. Westchnęła i pocałowała mnie, delikatnie i uroczo.

SOBOTA (dzień później) 15.00

- Gideon! Musisz to ubrać! – krzyczała za mną matka. Miałem na sobie czarny garnitur i buty, chciała żebym założył muszkę – Gwendylon musisz mi pomóc! – siedziałem zamknięty w pokoju więc nie widziałem jak podchodzi do drzwi.

- O co chodzi? – zapytała swoim pięknym głosem.

- Gideon nie chce włożyć muszki. – poskarżyła się Selina.

- Gideonie, posłuchaj matki bo nie zdążę się przebrać i do ołtarza pójdę nago!

- W czym to ma pomóc? – zapytała moja rodzicielka.

- Zaraz. – szepnęła moja narzeczona.

- Dobra, przyznaje się, jestem zbyt zazdrosny żeby cię puścić bez sukienki! – krzyknąłem i otworzyłem drzwi – Dajcie tą muchę. – mruknąłem i wyciągnąłem rękę. Obydwie zachichotały, przyciągnąłem  Gweny do siebie i pocałowałem namiętnie.

- Gideonie! Nie powinieneś jej widzieć przed ślubem! A już na pewno nie całować!! Cukiereczku, idź do Grace. Załóżcie już sukienkę. – powiedziała do Gwen słodkim tonem – A ty idziesz ze mną. – pociągnęła mnie za rękę.

Gwendylon

   Czym ja się tak denerwuje?

   Stałam przed drzwiami kaplicy i czekałam aż zacznie grać muzyka. Do ołtarza miał mnie zaprowadzić Paul jako ojciec, w końcu nim jest. Miałam na sobie… (biała sukienka, ale to chyba każdy się domyśla ☺),

Paul i wszyscy inni mężczyźni mieli czarne garnitury.

   Zaczęła grać muzyka i dwóch strażników otworzyło drzwi, pierwsza weszła Lesli. Była moją druhną i miała na sobie… (różowa sukienka) a włosy spięte w kok. 

   Specjalnie prosiłam ją żeby nie ubierała jakiejś wyszukanej sukni, zgodziła się.

   Paul lekko pociągnął mnie w stronę drzwi i poprowadził środkiem, zatrzymał się przy ołtarzu i podał moją rękę Gideonowi. Mężczyźni skinęli głowami na znak porozumienia i Paul odszedł, Gideon pocałował moją rękę i odwróciliśmy się do księdza.

- Zebraliśmy się tutaj aby połączyć tych dwoje węzłem małżeńskim… Gideonie de Villiers, czy chcesz dobrowolnie i bez żadnego przymusu zawrzeć związek małżeński?

- Tak. – powiedział pewnie.

- Gwendylon Sophie Elizabeth Shepherd, czy chcesz dobrowolnie i bez żadnego przymusu zawrzeć związek małżeński?

- Tak. – powiedziałam uśmiechem.

- Czas na przysięgę. – powiedział ksiądz. Ten sam ksiądz mnie chrzcił i bierzmował, teraz udziela mi ślubu.

- Ja Gideon biorę sobie Ciebie Gwendylon za żonę i ślubuję Ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz, że Cię nie opuszczę aż do końca naszego istnienia. Tak mi dopomóż Panie Boże Wszechmogący, w Trójcy Jedyny i Wszyscy Święci.

- Ja Gwendylon biorę sobie Ciebie Gideonie za męża i ślubuję Ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz, że Cię nie opuszczę aż do końca naszego istnienia. Tak mi dopomóż Panie Boże Wszechmogący, w Trójcy Jedyny i Wszyscy Święci. – obydwoje mieliśmy wyuczone przysięgi na pamięć, po to żeby wprowadzić w nich zmianę. Jest ona drobna ale dla nas bardzo ważna.

- Obrączki. – powiedział ksiądz bezgłośnie go Raphela. Zrobił zakłopotaną minę i zaczął szukać po kieszeniach, Gideon przewrócił oczami. Raphel podszedł do nas z otwartą dłonią na której leżały obrączki, Gideon wziął tą mniejszą.

- Żono przyjmij tę obrączkę jako znak mojej miłości i wierności, w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. – powiedział zakładając obrączkę na mój palec. Wzięłam drugą obrączkę od brata mojego (za chwilę) męża.

- Mężu przyjmij tę obrączkę jako znak mojej miłości i wierności, w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. – powiedziałam wsuwając obrączkę na jego palec, z przejęcia drżała mi ręka.

- Zawsze… - powiedział.

- W teraźniejszości… - zawtórowałam.

- Przyszłości…

- I przeszłości…

- Ogłaszam was mężem i żoną! – powiedział ksiądz donośnym głosem – Możesz pocałować pannę młodą.

   Gideon nachylił się do mnie i złączył nasze usta, objęłam go rękami za szyję. Jak przez szybę słyszałam wiwaty i oklaski, cała byłam skupiona na moim mężu.

------------------------------------

Myślę że wybaczycie i długość, naprawdę nie wiem dlaczego pisałam to tak długo.

Mam nadzieje że się spodobał!

Ps. Wesele będzie w poniedziałek, w następnym rozdziale!

Wika