Rozdział 16

Wróciłam!

Nareszcie wróciłam do domu!

Mam nadzieje że rozdział pomimo tego że późno to się spodoba.

Miłego czytania!

Rozdział 16

Gwendylon

   Przeszukałam pokój Lucy i Paula, Lesli i Raphela. Został mi jeszcze pokój mojej „matki”. Weszłam do łazienki, otworzyłam kosmetyczkę i znalazłam dwie różowe szminki. Miałam już wychodzić kiedy mój wzrok przyciągnęło coś połyskującego w wannie, wyjęłam szminkę i otworzyłam. Była spłaszczona na czubku ale nie na skos (tak jak zwykle) tylko na płasko. Z wrażenia aż usiadłam na podłodze. Jaskrawo czerwona szminka wyglądająca jakby ktoś nią pisał leżała w wannie mojej przybranej matki!

   Wybiegłam z pokoju i zbiegłam po schodach, prawie z nich spadając. W salonie byli już Gabriel, Charlotta i Gideon. Podeszłam do nich.

- Znaleźliście coś? – zapytałam z nadzieją, pokręcili głową.

- Czego szukaliście? – zapytał Gideon ale zignorowałam go.

- Za to ja znalazłam. – podałam im szminkę – Grace. – oświadczyłam smutna.

- Ale, o co tu chodzi? – zirytował się Gideon.

- Szukaliśmy szminki którą został napisany ten napis na lustrze. – wytłumaczył Gab – Księżniczka ją znalazła, była w pokoju Grace.

- Dokładnie w wannie. Trochę dziwne ale… - wzruszyłam ramionami.

- Gideonie!! – usłyszeliśmy głos mojej przyszłej teściowej, weszła dumnym krokiem do salonu ciągnąc za sobą dwie wielkie walizki – Jak się czuje moja ulubiona synowa? – zapytała ze słodkim uśmiechem.

- Dobrze. Zrezygnowałaś już z tego gorsetu? – zapytałam z nadzieją. Przy pierwszym przymierzaniu sukni przeszłyśmy na ty.

- Doktor White powiedział że to może zaszkodzić dziecku więc zrezygnowałam. – odetchnęłam z ulgą, ten gorset był naprawdę okropny. Podeszła do mnie – Tak się cieszę że mój syn trafił na ciebie. – przytuliła mnie.

- Nie spodziewałam się… - nie dokończyłam bo zadzwonił dzwonek do drzwi.

- Pójdę otworzyć. – mruknął Gideon i wyszedł. Po chwili usłyszałam znajomy głos:

- Co tu robisz przystojniaku?

- Kim jesteś? – zapytał Gideon.

- Przyjechałam do Gwen. – poszłam do przedsionka.

- Anna!! – pisnęłyśmy i wpadłyśmy sobie w ramiona – Na ile przyjechałaś?

- Na miesiąc. Tata przyjechał do pracy, kiedy usłyszałam gdzie jedzie od razu pomyślałam o tobie.

- Tak się cieszę, że przyjechałaś! – wzięłam ją pod ramie i zaprowadziłam do salonu – Charlotte już znasz, to jest Gabriel. – podali sobie ręce.

- Cześć. – powiedział Gab.

- Hej. – odpowiedziała nieśmiało – Kim jest ten zielonooki przystojniak? – szepnęła mi do ucha. Zachichotałam.

- To mój narzeczony, Gideon. – zakrztusiła się wodą, którą właśnie piła.

- Co? – wyjąkała, patrzyła to na Gideona to na mnie. Znowu zachichotałam.

- Za dwa dni bierzemy ślub. – oczy wyszły jej na wierzch – Jesteś zaproszona.

- Kto jest zaproszony? – zapytała matka Gideona wchodząc do pokoju.

- To moja koleżanka Anna, to moja teściowa.

- Dzień dobry. – powiedziała Ania.

- Och, dzień dobry. Czy zaprosiłaś jeszcze kogoś, kiedy mnie nie było? – zapytała z uśmiechem.

- Tak, Gabriela. To mój przyjaciel. – wytłumaczyłam.

- Dobrze. Gideonie, ojciec przyjedzie jutro. – oświadczyła.

- On nie jest moim ojcem. – warknął.

- Gideonie! – krzyknęła oburzona.

- Nie mam ochoty na rozmowy z tobą. – powiedział, wstał i dumnym krokiem wyszedł.

- Gideonie, co w ciebie wstąpiło? – popatrzyła na mnie wyczekująco.

- Przepraszam za to co teraz powiem ale będę szczera. – zaczęłam – On nienawidzi pani męża, chciałby go nie znać. A teraz przepraszam, wychodzę! – powiedziałam to specjalnie głośno żeby Gideon usłyszał, wstałam i poszłam do drzwi. Gdy je otwierałam usłyszałam krzyk:

- Gwen! Gdzie ty się wybierasz? – zbiegł po schodach i stanął przy mnie.

- Nigdzie, chciałam żebyś zszedł na dół.

- Wystarczyło zawołać.

- To jest zabawniejszy sposób. – zachichotałam kiedy wziął mnie na ręce. Pocałowałam go namiętnie, dalej chichotałam kiedy wniósł mnie po schodach i zamknął drzwi od pokoju.

Charlotta

   Gweny poszła do drzwi, ale zanim je otworzyła usłyszeliśmy krzyk:

- Gwen! Gdzie ty się wybierasz? – słychać było jak Gideon zbiega po schodach.

- Nigdzie, chciałam żebyś zszedł na dół. – odpowiedziała ze śmiechem.

- Wystarczyło zawołać.

- To jest zabawniejszy sposób. – zachichotała. Gideon chyba wziął ją na ręce i zaniósł na górę, bo usłyszeliśmy śmiech Gwendylon i skrzypienie schodów.

- Ona umie przywołać go do porządku. – stwierdziła matka Gideona.

- Oj, żebyś wiedziała. – mruknęłam.

- Charlott, co powiesz na spacer? – zaproponowała Anna.

   To koleżanka Gweny z dawnych lat, poznały się na jakimś placu zabaw. Pamiętałam jak Gwen dzwoniła do niej i pisała. Anna jeździła razem z ojcem od kiedy zmarła jej matka, przyjeżdżała raz na jakiś czas i zawsze nas odwiedzała.

- Dobrze, ale musimy zabrać mojego strażnika. – powiedziałam z uśmiechem, Ania nie wiedziała o Loży.

- Jak tak ci na tym zależy, ok. – stwierdziła i wyszliśmy.

J

   Szliśmy przez park, Gabriel trzymał mnie za rękę i co chwila spoglądaliśmy na siebie. Szczerze mówiąc, Anna trochę nam zawadzała. Właśnie mijaliśmy polanę, kiedy zauważyłam jakiś kształt na końcu parku.

- Widzicie to? – zapytałam pokazując ręką.

- Co to jest? – zapytał Gab.

- Nie wiem, boje się tego. – powiedziała Ania i z słodkim uśmiechem przylgnęła do boku Gabriela, on zignorował ją. Podeszłam bliżej ale Gab złapał mnie za rękę.

- Wracamy do domu. – powiedział i pociągnął mnie w stronę wyjścia z parku.

Gabriel

   Wiedziałem że to coś w parku to hrabia. Miałem mu dostarczyć Charlotte ale nie mogłem tego zrobić, nie wtedy. Jest dla mnie zbyt ważna żebym ją stracił, wiem co by to oznaczało.

Ból, strach i poczucie winy – to uczucia które czułem kiedy moi rodzice mieli wypadek. Nie chcę znowu tego czuć!

   Odprowadziłem dziewczyny do domu i wróciłem do parku, znalazłem hrabiego na polanie.

- Czemu mi jej nie oddałeś? – zapytał nie odwracając się do mnie.

- Jeszcze nie teraz. – powiedziałem i chciałem odejść ale hrabia zaśmiał się nieprzyjemnie.

- Zakochałeś się. – stwierdził – Tak samo jak ten głupi Gideon, który w ogóle nie zasługuje na nazwisko de Villiers. Oddałeś swoje serce, to największa zbrodnia jaką może popełnić mężczyzna. – znów zaśmiał się, teraz pogardliwie. Poczułem ból w brzuchy i spojrzałem w dół, hrabia trzymał zakrwawiony nóż a z mojego brzucha ciekła krew. Upadłem i zobaczyłem ciemność...

---------------------------

Coś mnie wzięło na krwawy koniec. Mam nadzieje że się spodoba.

Kto przypuszczał że Gabriel będzie tym złym?

Następny rozdział powinien być w czwartek!

Wika