Rozdział 20b i wiadomość!

Mam drugą część rozdziału 20, wyszła jak następny rozdział ale...

Miłego czytania!

Gwendylon

   Obudziłam się i wiedziałam że jestem sama w pokoju. Wzięłam szybki prysznic i ubrałam się, na dole w kuchni znalazłam liścik:

Do pani de Villiers

Poszedłem do sklepu żeby uzupełnić lodówkę.

Kocham, Gideon.

   Uśmiechnęłam się i wyszłam do ogrodu, usiadłam na ławeczce koło altanki. Wiedziałam że to będzie moje ulubione miejsce.

   Usłyszałam szelest i odwróciłam się w stronę drzew, w moją stronę szedł Gabriel.

- Cześć. – powiedziałam i przytuliłam go na powitanie, oddał uścisz szepcząc:

- Hej.                                                                                                                         

- Może wejdziemy do domu? – zaproponowałam gdy odsunęliśmy się od siebie. Pokiwał głową i poszliśmy do kuchni, usiedliśmy.

- Musisz mnie wysłuchać. – powiedział błagalnie.

- Słucham. – powiedziałam, nie rozumiałam o co mu chodzi.

- Wiem gdzie jest hrabia.

- Co? – z przejęcie aż wstałam.

- Usiądź, musisz wiedzieć coś jeszcze. – powiedział cicho, posłuchałam – Byłem jego szpiegiem. – wyznał, zszokowało mnie to – Miałem przyprowadzić do niego Charlotte ale… nie mogłem. – ostatnie słowa wyszeptał i spuścił wzrok.

- Rozumiem. – powiedziałam, popatrzył na mnie zdziwiony.

- Co?

- Kochasz ją i nie chcesz żeby coś jej się stało. – wytłumaczyłam – Ja mam tak samo. – dodałam z uśmiechem.

- Może później o tym pogadamy, mamy ważniejsze rzeczy do omówienia. Więc, jak nie spełniłem jego polecenia to wbił mi nóż w brzuch. Od tamtego momentu postanowiłem że nie będę mu więcej służył. – popatrzył mi w oczy, wiedziałam że mówi prawdę – Proszę cię tylko o jedno, przebaczenie.

- Wybaczam ci. – zdziwił się – Mówię to dlatego że odmówiłeś hrabiemu, nie wykonałeś jego rozkazu.

- Dziękuje. – szepnął – Hrabia ukrywa się na nabrzeżu, w jaskini. Mogę zaprowadzić tam strażników.

- Dobrze, zaraz… - przerwał mi Gideon, wchodził właśnie przez drzwi.

- Gweny, jesteś?

- W kuchni! – odkrzyknęłam. Mój mąż wszedł do kuchni i położył zakupy na blacie. Przygarnął mnie do siebie i namiętnie pocałował – Gabriel wie gdzie ukrywa się hrabia. – powiedziałam gdy odsunęliśmy się od siebie.

- Jest w jaskini niedaleko południowej plaży. – powiedział Gab.

- Skąd to wiesz? – zapytał Gideon podchodząc do niego.

- Byłem jego szpiegiem. – wyznał cicho. Gideon złapał go za koszule i (dosłownie) rzucił nim o ścianę.

- Jak śmiesz tu przychodzić?!! – zagrzmiał podchodząc do niego.

- Gideonie, on chciał pomóc! Zostaw go! – krzyczałam, nagle poczułam ból w brzuchu i przytrzymałam się szafki – Gideonie! – krzyknęłam w panice. Poczułam że wody mi odeszły, upadłabym gdyby nie silne ramiona które mnie podtrzymały.

- Dzwoń do doktora. – powiedział Gideon rzucając komórkę w stronę Gabriela. Zaniósł mnie do salonu.

Gideon

   Po czterech godzinach siedzenia na korytarzu drzwi się otworzyły i wyszedł uśmiechnięty doktor White.

- Co z Gweny? Co z dzieckiem? – zapytałem zrywając się z miejsca.

- Wszystko w porządku. – uspokoił mnie doktor – Masz zdrowego szyna, Gwendylon odpoczywa ale możesz do niej wejść. – wszyscy wstawali już z miejsc ale doktor zatrzymał ich gestem – Tylko Gideon.

   Wszedłem do biało-niebieskiego pokoju i zobaczyłem Gweny trzymającą na rękach dziecko, mojego syna. Uśmiechnąłem się i usiadłem koło moich aniołków.

- Jak się czujesz? – zapytałem i pocałowałem w czoło moją żonę.

- Dobrze, ochocisz mały dał mi trochę w kość. – zaśmiała się – Edmund de Villiers. – wyszeptała.

- Mój szyn. – powiedziałem.

- Nasz syn. – poprawiła mnie i podała mi dziecko, najpierw bałem się że go upuszczę ale później byłem szczęśliwy gdy patrzyłem na zamknięte oczy i twarzyczkę dziecka w moich ramionach. Ziewnął i otworzył swoje, błękitne jak ocean oczy, były piękne.

--------------------------------------------------------

A teraz wiadomość... a raczej trzy:

Pierwsza:

Zostałam nominowana do LBA przez Nicol Kubek i Paulina Patrycja ale nie będę pisać bo: moim zdaniem nie zasłużyłam i nie mam dziś czasu, w ogóle cud że udało mi się wstawić tego posta!

Druga:

Wiem że was zawiodę ale dzisiaj nie będzie następnego rozdziału. Postaram się dodać go jutro ale niewiem czy mi się uda.

Trzecia:

Zamierzam zamknąć tego bloga!

Mam zamiar zakończyć tą historię.

Mam w planach jeszcze jakieś dwa-trzy rozdziały i się z wami pożegnam.

Może kiedyś wrócę żeby opisać historię Edmunda... Jeśli wpadnę na jakiś fajny pomysł to na pewno.

Bądźmy szczerzy, brak mi pomysłów i nie wydaje mi się żebym mogła jeszcze coś wymyślić do Gwendylon i Gideona więc...

Przykro mi ale mam nadzieje że będziecie dobrze wspominać tego bloga ale na razie Do napisania przy następnym rozdziale!

Wika