Rozdział 12a

Połowa rozdziału jest do waszej dyspozycji. ☺

Rozdział 12

Gideon

   Dzisiaj widziałem mojego synka, jak się cieszę. Jestem taki szczęśliwy że nie mogę przestać się uśmiechać.

- Czemu się tak uśmiechasz? – zapytał Nick. Siedziałem na kanapie z Caroline i Nickiem, oglądaliśmy jakąś bajkę. Szczerze, to się nudziłem i wolałbym być teraz z Gwendylon ale przymierza suknie i nie mogę jej zobaczyć.

- Nie wiem. - wzruszyłem ramionami.

- Nareszcie. – westchnęła Gwen wchodząc do pokoju.

- Co się stało? – zapytałem kiedy usiadła obok.

- Twoja matka chce mnie zagadać na śmierć. – zaśmiałem się – To nie jest śmieszne! – oburzyła się moja przyszła żona.

- Dobrze, dobrze. Wole cię nie denerwować. – objąłem ją ramieniem, wtuliła się we mnie i zamruczała – Nie rób tego. – ostrzegłem szeptem.

- Tego? – znowu zamruczała.

- Przestań, tu są dzieci. – syknąłem.

- To choć na górę, tam możemy być sami. – uśmiechnęła się figlarnie.

- Niech ci będzie. – wstaliśmy i ruszyliśmy do schodów kiedy zawołała nas Caroline.

- Gdzie idziecie?

- Na górę. – odpowiedziałem.

- A co będziecie robić? – zapytał Nick odwracając się do nas przodem.

- Nie twoja sprawa. – warknęła Gwen i pociągnęła mnie do góry – Radzę nie wchodzić na górę przez najbliższą godzinę! – krzyknęła i wciągnęła mnie do pokoju.

J

Gwendylon

   Leżałam z głową na obojczyku Gideona który bawił się moimi włosami.

- Wierz że cię bardzo kocham? – zapytałam i podniosłam się na łokciach.

- Wiem, pani de Villiers. – wyszeptał do mojego ucha, zaśmiałam się.

- Jeszcze nie mam obrączki na palcu.

- Już niedługo. – chwycił moją prawą dłoń, obrócił wewnętrzną stroną do ust i pocałował.

- Jakisz pan nieokrzesany, panie de Villiers. – znowu zachichotałam.

- Jak pani może zgadzać się na to żeby wziąć ślub z takim człowiekiem jak ja? – zapytał ze śmiechem.

- Po prostu bardzo pana kocham. – pocałowałam go namiętnie.

- Mama?! – obróciłam się w stronę głosu i zobaczyłam chłopaka niewiele młodszego ode mnie.

   Miał czarne włosy i niebieskie oczy, patrzył się na mnie ze zdziwieniem. Czy to będzie mój syn? Zakryłam się kołdrą i spytałam:

- Kim jesteś?

- Jestem Edmund de Villiers. – popatrzyłam zszokowana na Gideona.

-----------------------------------------

Resztę wstawię jutro!

Wika