Rozdział 5

Obiecałam że będzie jeszcze jeden to jest.

Rozdział 5

Gwendylon

 - No to teraz mam jeszcze jeden pretekst żeby ci się oświadczyć. – powiedział Gideon gdy postawił mnie już na ziemi – No to jak? – ukląkł na jedno kolano i wyjął pierścionek – Gwendylon Sophie Elisabeth Shepherd wyjdziesz za mnie?

- Wiesz co… chyba się zastanowię… Tak!! – założył mi pierścionek, wstał i mnie przytulił. Wszyscy siedzieli zamurowani.

- Wiedziałam że to zrobisz. Ale dlaczego tak późno? – zrugała go Grace gdy oprzytomniała. Charlotta pomagała oprzytomnieć babci. Ja z i wpatrywałam się w mojego narzeczonego. Jak to pięknie brzmi.

- Mam jeszcze jedno pytanie. – powiedziała lady Arista.

- Jakie? – spytałam podejrzliwie.

- Jak wyobrażacie sobie przyszłość?

- Ja kończę w tym roku studia więc pójdę do pracy. – powiedział Gideon i wzruszył ramionami.

- A ty Gweny?

- Dla mnie to teraz nie ma znaczenia. Pomyśle później. – pocałowałam Gideona wyrażając całą swoją tęsknotę i ból jaki czułam bez niego.

- A gdzie zamieszkacie? – zapytała Grace.

- Możemy u mnie. Póki co staczy nam miejsca a później kupimy może jakiś domek na wsi. – powiedział Gideon i uśmiechnął się do mnie.

- Po pierwsze, ja się nie zgadzam. A po drugie, za co kupicie ten domek?

- Loża nam pomoże a poza tym mój ojczym na pewno się zaoferuje z pomocą. – odpowiedział i pociągnął mnie na kanapę. Usadowił mnie na swoich kolanach bokiem tak że plecami opierałam się o oparcie. Wtuliłam się w niego – To co przeprowadzasz się do mnie? – szepnął mi do ucha.

- Grace, czy mogę zamieszkać Gideonem? – zapytałam kierując pytanie do mojej przybranej matki.

- Nie wiem czy to takie rozsądne… Dobrze ale pod jednym warunkiem.

- Jakim?

- Gdyby coś się działo zaraz mnie powiadomisz. Dobrze? – przypatrzyła mi się uwarznie.

- Dobra. A co powie na to Raphel? – zapytałam mojego ukochanego.

- Pewnie nic. A jak się będzie czepiał to zawsze może wracać do Włoch.

- Ty idziesz spać. – powiedziała Grace wskazując na mnie – Jutro o 8 masz epilepsje a jeszcze trzeba wszystkich powiadomić o zaistniałej sytuacji. Więc marsz na górę.

- A Gideon może zostać? – zapytałam, nie uśmiechała mi się noc spędzona samotnie od kiedy miałam te koszmary. „Mama” pokiwała głową na zgodę a ja bez słowa pociągnęłam go na schody. Niemal biegliśmy do mojego pokoju. Zamknęłam za nami drzwi z zobaczyłam że Gideon już rozebrał się do bokserek i leży na moim łóżku. Pokręciłam głową z dezaprobatą i poszłam wziąć prysznic.

- Choć tu wreszcie. – powiedział Gideon i wyciągnął do mnie ręce. Posłusznie położyłam się koło niego i szybko zasnęłam…

---------------------------------------------------

Wiem że krótki ale jutro postaram się to wynagrodzić.

I niech nie zmyli was to sielanka. :-)

Wika